Schronisko Zbójnickie – schronisko w słowackich Tatrach Wysokich, w Dolinie Staroleśnej na wysokości ok. 1960 m n.p.m. Pierwszym budynkiem, który powstał w tym miejscu, była chata wzniesiona w latach 1907–1908.
Wybudował je węgierski zarząd lasów państwowych dla celów myśliwskich, ale w 1910 r. udostępnił turystom. Na początku było niezagospodarowane, mieściło jedno pomieszczenie z pryczami, ławkami i piecykiem. W roku 1924 schronisko zostało przejęte przez Klub Czechosłowackich Turystów – przebudowano je i nadano obecną nazwę Zbojnícka chata. Przeprowadzano później kolejne remonty – ostatni miał miejsce po pożarze 14 czerwca 1998 r. i zakończył się pod koniec 1999 r. W odbudowie duży wkład miały dobrowolne datki zebrane wśród słowackiego społeczeństwa. Podczas remontu obok spalonego budynku znajdował się duży namiot, w którym mogli spać także turyści. Dzisiaj schronisko ma 16 łóżek. Zbójnicka Chata jest zaopatrywana tylko przez nosiczów. Chatarem schroniska w 2010 r. był Ľudovít Záhor.
Nazwę swą schronisko wzięło od pobliskich Zbójnickich Stawów. Dawniej przez polskich taterników zwana była Trupiarnią ze względu na panujące w nim zimno, wilgoć i nieporządek. Obecna polska nazwa jest kalką słowackiej, nie była używana przed II wojną światową.Wikipedia
.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz